شهید حاج احمد کریمی، که هم اکنون در گلزار شهدای علی بن جعفر قم مدفون است درعملیات کربلای ۵ در شلمچه به شهادت رسید؛ برای شهید شدن به هر دری زده بود، امّاشهادت قسمتش نمی شد. بعد از عملیّات کربلای ۴ حسابی رفته بود تو هم؛ شب عملیّات کربلای ۵ مصادف شده بود با شهادت حضــرت فاطـــمه (س) حاجی نشسته بود توی سنگر فرماندهی.

شـــــــهدا مثل ســــــــــتاره هایی میمونند

که یکی یکی راه رو تو تاریکی این دنیا به ما ها نشون میدن.
حـــــــــواسمون باشه اگه از شـــــــــــهدا دور بشیم راه رو گم کردیم….

بال نمی خواهم این پوتین های کهنه هم می تواند مرا به آسمــــــ ـان ببرد.

صبح یک روز گرم تابستانی زیر سایه چادری در هفت‎تپه مأمن لشکر خط‎ شکن 25 کربلا لابه‌لای تپه ماهورها ، تک و تنها نشسته بودم . شهید نورالله ملاح را دیدم که از دور در طراز نرم و ملایم نور با لبخندی از جنس سرور به طرفم می‌آمد . سرش را از ته تراشیده بود. مهربان کنارم نشست.

با احتیاط برانید
در جاده انقلاب روی یکی از تابلو ها نوشته شده بود ,جاده لغزنده است ،
دشمنان مشغول کارند ،با احتیاط برانید،
سبقت ممنوع ،دیر رسیدن به پست و مقام بهتر از هرگز نرسیدن به امام است ،
حداکثر سرعت بیشتر از ولی فقیه نباشد ،
اگر پشتیبان ولایت فقیه نیستید لااقل کمربند دشمن را نبندید،
با دنده لج حرکت نکنید ،با وضو وارد شوید این جاده مطهر به خون شهداست.

از آیت الله العظمی بهاالدینی پرسیدند: برای خودسازی چه ذکری بگوییم؟ فرمود: روزی چندین بار به خودتان بگویید: چقدر خوب میشه اگه من خوب بشم. بیا برای دل امام زمان (عج) و ظهورش ترک گناه را از خودمان شروع کنیم.

هر وقت از سرڪار میومد یہ راست میرفت توے اتاقش.

دراز میـــڪشید روے پتو

از این پهــلو بہ اون پهــــلو. هرڪار میکرد آروم نمیشد

گریه میــڪرد از بـــس درد داشت

میرفتم ڪنارش میگفتم:مادر بذار تا پهـلوت رو بمالم

شــاید دردش اروم بگیره


میگفت :

【 نه مـــادرجان این درد ارث مـــادرم حضرت زهــــــــــراست.】‌

بذارین با همین درد آرامـــش برسم


راوے: مادر شهید
منبع: ڪتاب برخوشه خاطرات، نوشته ابراهیم رستمے، ص30

گلوله توپ 106 ، دو برابر اون قد داشت ، چه رسد به قبضه اش
گفتم : چه جوری اومدی اینجا؟
گفت : با التماس
گفتم: چه جوری گلوله توپ را بلند می کنی می آری ؟
گفت : با التماس
گفتم: می دونی آدم چه جوری شهید می شه ؟
گفت : با التماس
و رفت چند قدم که رفت برگشت و گفت شما دست از راه امام بر ندارید.
...
وقتی آخرین تکه های بدنش را توی پلاستیک می ریختیم فهمیدم چقدر التماس کرده بوده شهید شه !

شب های دلهره،شب های بیم، شبهای چشم انتظاری، شبهای درد،رنج،حادثه،شب های دود و آتش و خون ، شب های جبل مروارید .

70/01/11 عملیات برون مرزی ،خانقین عراق،بچه های اراک،همدان و لشکر 9 بدر چه خوب از عهده دشمن برآمدند، یادشان گرامی

شادی روح حضرت روح الله و یاران با صفایش بلند صلوات ...

مجنون خنده های تو ام بیشتر بخند ای ابر مرد

"الهم الحفظ امامنا و قاعدنا سید علی الخامنه ای بالحجه...

برای دریافت سایز اصلی بر روی عکس کلیک کنید

ما شهید ندادیم که مرغ و میوه ارزان شود،ما شهید دادیم که بی‌حیایی ارزان نشود. . .

امام خامنه ای:

شــــهــــادت، مــــرگــــــ تــــاجـــــــرانـــــه اســـــتــــــــــ....

یک عکس از شهیدان دفاع مقدس که برای اولین بار است که منتشر می شود

سال ۹۲ را بعنوان "سال حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی" نامگذاری می کنیم

از سنگر عشق شیر شکاران همه رفتند ..........مستانه ره پیر جماران همه رفتند

و ما، بسيجى هستيم و هر روز با انديشه مطهر، نماز «مرگ بر امريكا» مى‏ خوانيم؛
نماز «امربه معروف و نهى از منكر». ما «كُلُّكُم راع» را از محمد صلى ‏الله ‏عليه ‏و‏آله شنيديم و
«كُلُّكُم مَسئول» را على براى‏ مان سرود:
«امروز امر به معروف و نهى از منكر،
هم مسئوليت شرعى و هم مسئوليت انقلابى و سياسى شماست».
ما بسيجى هستيم؛ ما از «مؤمنان ضعيف» بيزاريم؛ از «مَيِّتُ الاَحياء»!
ما مى ‏خواهيم وارث كربلا باشيم
و از خون نامه شهيدان و آرزوهاى مردان حماسه، پاسدارى كنيم.
ما «ستاره‏ هاى گم شده غربت» را فراموش نمى ‏كنيم
و با «اسيران عشق» تا باغ آفتاب مى ‏رانيم.
ما، هر روز دعاى عاشورايى «اَللّهُمَّ اجْعَلْنا مِنَ الّذينَ يَأمُرونَ بِالمعروف و يَنهون عَنِ المُنكَرِ»
را مى ‏خوانيم.
و ما، بسيجى هستيم و بسيجى مى‏ مانيم... .

راستـــــی !

مرحوم آیت الله علی سعادت پرور تهرانی در آخرین جلساتی که با شاگردان خاص خودشان داشتند فرموده بودند: «مردنم را به من نشان دادند،
واضح واضح و هم اکنون نیز آن زمان برایم مشهود است،
دیدم که انبیا و اولیای الهی(ع) در تشییع جنازه ام شرکت کرده اند
و این به خاطر آن است که بنده چهل سال در وقت سحر با توجه،.......

ادامه مطلب...

یاد باد آن روزگاران یاد باد

یه روز فرمانده گردانمون به بهانه دادن  همه بچه ها را جمع کرد و با صدای بلند گفت: کی خسته است؟
گفتیم: دشمن.
صدا زد: کی ناراضیه؟
بلند گفتیم: دشمن
دوباره با صدای بلند صدا زد: کی سردشه؟
ما هم با صدای بلندتر گفتیم: دشمن
بعدش فرماندمون گفت: خوب دمتون گرم، حالا که سردتون نیست می خواستم بگم که پتو به گردان ما نرسیده !!! یه همچین رزمنده هایی داشتیم ما

چراغ‌های مسجد دسته دسته روشن می‌شوند. الحمدلله، ده شب مجلس با آبروداری برگزار شد.

آقا سید مهدی که از پله‌های منبر پایین می‌آید، حاج شمس‌الدین ـ بانی مجلس ـ هم کم کم از میان جمعیت راه باز می‌کند تا برسد بهش.

جمعیت هم همینطور که سلام می‌کنند راه باز می‌کنند تا دم در مسجد.

وقت خداحافظی، حاجی دست می کند جیب کتش…

آقا سید، ناقابل، اجرتون با صاحب اصلی محفل…

دست شما درد نکند، بزرگوار!

ادامه مطلب...

ما حزب اللهی ها دچار سکولاریسم پنهان شده ایم!

امروزدر این سرزمین پهناور و در این نظام اسلامی همه و همه خاصاً مسئولین کشوری و لشکری و نخبگان سیاسی وفرهنگی و جمعیت حزب اللهی کشور دم از ولایت وولایتمداری می زنند.

ادامه مطلب...